ÇAKIR

Altýn saçlarýný sýkýca tarar,
Sonra iki örgü yana býrakýr;
Ayaðýnda pembe dallý mor þalvar,
Taze gelin gibi süzülür Çakýr...

Beyaz ellerine kýna yaraþýr,
Mavi gözleriyle bir içim sudur.
Efeler onu el üstünde taþýr;
Köyün bir tanecik orospusudur.

Çakýr’sýz olamaz hiç bir eðlence
Herkesingönlünü kaplar çünkü sis...
Bazan mal olsa da iki üç gence,
Yine Çakýr’ýný ister her meclis...

Geniþ meydanlarda yakýlýr çýra,
Çakýr nazlý nazlý dokunur ’def’e...
Süt gibi rakýyý sunar Çakýr’a
Gür býyýklý, ateþ gözlü bir efe...

gitgide açýlýr sýrma cepkenler;
Kýllý göðüslerinden süzülür raký.
Bazan birisinin baðrýna girer,
Elma soymak için alýnan çaký...

Çakýr yýlan gibi döner, kývrýlýr
-Sýrma saçlarýnda fildiþi tarak-
Tabanca çekilir, býçak sýyrýlýr,
O döner elini þýkýrdatarak...

Yalnýz bazý kere taze gelinler,
’Bize kocamýzý ver! ...diye inler...
O zaman Çakýr’ýn gözü doludur...

O zaman gözünün önüne gelen
Cepheden þehitlik alýp yükselen
Ýncecik býyýklý bir yavukludur...

Sosyal Medyada Paylaşın: