EBEDİ
Gerçi, kafamý vurdum duvarlara yeisle;
Gerçi, benden kaçtýðýn zaman yanlýþ bir hisle,
’Niçin anlaþýlmadým? ’ diye çok inledimdi.
Þimdi kalbim rahattýr, þimdi baþým serindir...
Kalbim ki senin en son sýðýnacak yerindir
Ve tekrar geleceðin günü bekliyor þimdi...
Çünkü insanlar yarýn isteyince etini,
Aradýðýn lekesiz kardeþ muhabbetini,
Yalnýz benim serseri kalbimde bulacaksýn...
Maskesi çabuk düþer temiz olmayanlarýn;
Nihayet içyüzünü görerek insanlarýn,
Göðsüme küçük bir kuþ gibi sokulacaksýn...
Ben ki her þeye dudak büken bir derbederim,
Ne kimseye yar olur, ne bahtiyar ederim,
Fakat sana her zaman hürmetle tapacaðým...
Taþlar bile sarsýlýr duyduklarýmý yazsam
Ah kardeþim! .. Ben seni hiçbir þey yapamazsam
Ebedi yapacaðým! .. Ebedi yapacaðým! ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.