GÜMÜŞ ATLAR MÜZESİ
’bu son’ diyorsun, gösterip
avuçlarýna sýðan gökyüzünü...
ama arda bir þey var sonsuz gibi
bak iþte, kutsayýp geçiyor gümüþ yüzüðünü
ve gümüþten atlar geçiyor kiþneyerek,
bilmeyerek binicisinin gel geç körlüðünü
gümüþten atlar ki hiçbiri gem tutmaz
aranýr durur kim çözecekse kördüðümü
ve vardýðýnda kan ter içinde erimine
akar alnýndaki akýtma, kimseler görmez öldüðünü!
iþte, ’bu son’ diyorsan, gene aldanýrsýn
sürer gider atlarýn güzelim gümüþlüðü
sürer gider varken gümüþ döküm ustalarý
göðü de delip geçer atlarýn özgürlüðü
’bu son’ diyorsan, gösterip
avuçlarýna sýðan gökyüzünü…
hüzünle yumalýsýn giderayak yüzünü!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.