avuç içine düþmüþ umutlar parmaklarým arasýna daðýlýrken,
bir düþ daha kayboluyordu yeryüzünde,
daðýnýk kalmýþ düþleri topluyordum - affedersin.
gelmiþ, geçmiþsin kalbimden "bir yabancý gibi",
"birine bakar, birini sorar gibi"
düþlerime düþman olduðunda anladým.
bir avuç koyu yeþil dolduruyorum ceplerime,
saçýyorum maviyi gök yüzüne,
ve kucak kucak gelincikler açmýþ görüyorum,
nehir boyunca sürükleniyorum,tutamýyorum ellerinden,
baþýmý taþlara çarpa çarpa gidiyorum...
düþlerinden...
açýk renklerini atýyorum düþüncelerimin,
kimse anlamasýn beni yalvarýyorum.
karantinaya alýnmýþ cümlelerimin illeti dillerim,
sevmiyorum, sevemiyorum ötesi var mý?
günahsa benim vebalini çekerim...
çýkarcý düþlerinin figüraný olamam:
gönül sahnende kusuruma bakma.
al git gönlüme biçtiðin karaktersiz rollerini,
kurduðum düþlerime temel olamaz hayallerin,
elveda saydam gönlümün puslu aynasý...