TANIMIYORDUK

Onlarý hiç tanýmýyorduk
Seyrettiklerini sanmýyorum
Dökülüþünü yaðmurun birden denize

Bakýþlarýnda hiç çiçeðe durmadan
Sararývermiþtir
Bir kadýnýn soluk ince gülüþü

Onlarý hiç tanýmýyorduk
Köprünün tam ortasýnda
Terleri bir güz anýsýna yuvarlanmýþtý

Yine bulutlu ve istenmeden
Taþýdýklarý kin kadar kýrýcý
Yürekleri bir toz yumaðýnda döneniyordu

Su içinde açýlan ilk nergisin açýlýþýnda
Seni gizleyen, beni gizleyen
O kalabalýk söz tufanýyla
Bilediler açmazlýðý sinirlerimizde

Onlarý hiç tanýmýyorduk
Ne denli renkli olursa olsun
Ayný gökyüzü deðildi
Omuzlarýna çektikleri
Bir akþamüstü anlatýlan sereserpe öyküye
Gülemediler, umutsuzluk egemendi

Hepimiz ayný þeyi söylüyoruz
Belki onlar bizimle, içiçe
Biz onlarý tanýmadan bir yerlerimizden geçtiler
Biz onlarý tanýmýyorduk
Onlar bizi ezberlemiþlerdi
Sosyal Medyada Paylaşın: