Ey sonbahar Ey hüzünlü gözleri aþkýn ve mevsimlerin Ne zaman geldin Güneþin üstüne düþen gölge
Ey sonbahar Yalnýz kadýn Saltanatý dulluðun Aklýndan gelip geçen bütün yazlar Ayýþýðý kadar sadeydi Ayýþýðý kadar temiz Hatýrladýðýn kýþ geceleri
Þimdi aðzýnda renklerin bütün tadý Kýzýlýn güneþ tadý Mavinin su tadý Beyaz zambaklarýn utanmaz tadý Hiçbir kuþ barýnamaz seninle Yüreðin en eski aþk kýrgýný
Boþ limonluklar, kurutulmuþ elmalar Kayýp gider, ürperdikçe zeytin aðaçlarý Eylül böylece ayrýlýðýn ve ölümün mührüdür Kaybolan zamanlarýn Yaþayamadýklarýmýzýn Bu çýlgýn oyun, hayatlar içinde Devinip duran Ortak bir düþ salgýný
Ýþte aþkým Ýþte ruhum Ýþte ben Ey sonbahar Savrulup duruyoruz Rüzgarlarýnla Yapraklarýnla
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özel Arabul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.