GÜNDÜZ YARASALARI

I.


Neyiz ki biz?

Ýlk ýþýnlarý görününce güneþin,

Kaparýz tepenin gözkapaklarýný

Çam deðiliz ki, kollarýmýz açýk

Ürpererek karþýlayalým donuk ýþýðý.

Gölgeler kýsalýnca çýkarýz ortaya,

Açýklýktýr, aydýnlýktýr aradýðýmýz,

Parlaklýkta bulur gücünü görüþümüz.

Tanýmayýz alacakaranlýðý delen,

Tepelerin arasýndan seçen bakýþý.

Kör olmuþ ýþýktan gözlerimiz.

Gündüz yarasalarýyýz biz.



II.



Geceyi düþleriz gündüzken,

Geceyken de gündüzü,

Yitirebileceklerimiz yitiktir

Onlardan uzaktayken ama

Özleriz, döneriz yeniden

Yitirmeden

Yitirebileceklerimizi

Yitiremediklerimize.

Yitirebilirdik, deriz;

Ama yalnýzca bir fiil çekimi bu

Tutsaklýklara baðlamýþýz özgürlüðümüzü.

Gündüz yarasalarýyýz biz.



III.



Saðlamdýr düþünce temellerimiz,

Ama altlarýnda kist vardýr, sonra kum

Dururuz gerçi, sapasaðlam, kalýn

Taþtan duvarlarýmýzla, dimdik

Ayakta; ama biraz su, bir sýzýntý

Kaydýrýr temellerimizi hemen.

Duyarýz yerçekimini hemen,

Titreriz. Sýmsýký, gergin

Baðlar vardýr

Düþüncelerimizi ayakta tutan, ama,

Ya temelsizse temeli

Bütün bu baðlarý

Baðlayan

Baðýn?

Baðlantýsýzca baðlarýz baðlarýmýzý.

Gündüz yarasalarýyýz biz.
Sosyal Medyada Paylaşın: