BEYAN-I AŞK
Âþýkým, baþýmda savrulup esen
Cünûn ikliminin bir hevâsýdýr
Kalbimden yarattým sevdalýmý ben
O, aþk cennetinin ilk Havvâ’sýdýr.
Önünde nebiler günahkâr olur
Bedbahtlar aþkýyla bahtiyar olur
Ayak bastýðý yer çemenzâr olur
Bu, ona hilkatin iltimasýdýr.
Ýns ü cin tapmada cemaline hep
Bir þair taparsa ne olur acep
Bendeki bu garip hallere sebep
Elinin elimle bir temasýdýr.
Bir seher vaktiydi daldým hayale
Rast geldim hüzn ile giden leyâle
En sonra bildim ki beni bu hale
Düþüren o þûhun tek iymâsýdýr
Konmadý zülfüne gönül bilerek
Hayrandýr; uçmayý unutsa gerek
Düþmedim bu hale ben þimdiye dek
Bu, baþýmýn ilk ve son hummâsýdýr.
Þaik dehr içinde çok âlem gördü.
Sevdiðinden az-çok bir sitem gördü
Derse ki; hep hicran, hep elem gördü
Divane gönlünün iftirasýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Orhan Şaik Gökyay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.