HİÇ BİTMEDİ KIŞIM BENİM

Ala karlý bir dað idim
Hiç bitmedi kýþým benim
Doðrulduðum günden beri
Dumanlýdýr baþým benim

Taþlarýmý söktü seller
Çiçeðimi derdi eller
Yýllarýmý çaldý kullar
Unutuldu yaþým benim

Aðaçlarým yaprak döktü
Ceylanlarým boynun büktü
Bir þimþek baðrýmý yaktý
Yaralýdýr döþüm benim

Gariplere el veririm
Þaþkýnlara yol veririm
Güzellere gül veririm
Pay etmektir iþim benim

Yakarýrým göðe doðru
Akranýmdýr Ilgaz Aðrý
Yanar Kafkaslarýn baðrý
Yaðmalanýr düþüm benim

Çavlanlarým çeker zikir
Bülbüllerim türkü okur
Ýçimde lavlar birikir
Buza keser dýþým benim

Dolularým ak incidir
Fýrtýnalarým kincidir
Adým dostun sevincidir
Düþmanýma hýþým benim

Oðul verdim arýk oldu
Meyve verdim koruk oldu
Güz ayý pek buruk oldu
Aðulandý aþým benim

Dört mevsim de yara aldým
Gençliðimi yere çaldým
Orta yaþta ölüp kaldým
Taþa geçti diþim benim

"... Gözelerim ilaç artýk
Yaðmurlarým kýrbaç artýk
Tek duaya muhtaç artýk
Yosun tutmuþ taþým benim..."
Sosyal Medyada Paylaşın: