Mayıs Büyüsü

Kentin dölyataðýndan bir öðle sonu
mor kelebeklerle doðan siyah apansýz
abanoz iþlemeli geceydik. Ýkimiz.
Beklerdik. Nasil olsa bir mayýs büyüsüyle
açýlýrdý bu þiirin defteri. Her buluþmamýz
aþardý sevinçlerin ipine
öpüslerle ayrýlýðýn canýný.
Seviþirken
durmadan vedalaþýrdýk gece yatýsýna
gider gibi evine gitmeden önce.

Hep þaskýn otururduk ikimiz de
kapý aralýðýnda, apansýz bir geleceðin.
Ve ben yontulmamýþ bir akýlla düþünürdüm:
Babasýný tutmuþ bastýran
gözleri kýpkýrmýzý bir zenci - içimdeki -
Neden diz çökerek salýnýr durur
bir güvercinle bir kara arasýnda?
Tapýnýrdým türkü tanrýsýna: Mayýs, ne olur,
okþa artýk ýþýðýnýn saðnaklarýyla
yanan gözlerimi ve yeniden
baþlasýn düþleri bir çýlgýnlýðýn.
Nerdeyse silecek dilin keçesi
yazgý tahtasýndan bu þiirleri.
Dalardým usulca bir kaç kulaçta
ürperen denizine teninin ve mayýs
yüzünün bahçelerinden geçerdi.
Derdim ki hep, bir büyü yapmalýyým: Mayýs ne olur,
bizi bir aydýnlýða götüren
yýldýzlarla dolu þiir bitmeden önce
kapansýn kapýlarý bir an gecenin.
Kimsecikler kalmasýn içerde mor kelebekler
ve ikimizden baþka.
Sosyal Medyada Paylaşın: