Susmam edebimden filan deðil Mevlana gibi. Öküzlüðümden de deðil. Dolmuþluktan diyelim gýrtlaða kadar. Býrak aðzýmý açmayý, Bir iðne dokunduran olsa þöyle hafiften. Dolu bir iþkembe gibi boþalacaðým. Bu þehr-i Ýstanbul’un üzerine. Ondan açamam aðzýmý, Ondandýr bir sýcacýk ‘’Günaydýn’’ diyemeyiþim.
Ama yine de söz… Olur da benim de sadece, Evet sadece bir gün. Günüm aydýn olursa . ‘’Günaydýn’’ der miyim bilmiyorum. O zamana kadar unutmamýþsam. Derim her halde. O kadar da kibarlýktan yoksun deðilim hani.
Her ihtimale karþý, Þimdilik dokunma bana. Sitem oklarýn hep karavana ya. Bir de hedefi tutturursan Vay halime, Vay bu Þehr-i Ýstanbul’un haline. Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.