geçenlerde ortak bir arkadaþýmýz
seni sordu,
nasýl dedi?
dondum kaldým,
hatýrlayamadým
adýný hatta adýnýn baþ harfini
meðer benden ne çok þey almýþsýn...
ama gözlerini unutmadým hiç
saçlarýnýda ve ellerinide
hepsi aklýmda
gittiðimiz yerler
onlarda hala yerli yerinde
belkide bizi bekliyorlardýr
ya da benimki çocuksu bir umut,
kimbilir daha kaç sevgili
oralarda ayrýlýp,
oralarda aþýk olmuþtur
hepsi laf oyunu,
sadece mekan sahipleri zengin olmuþtur...
sahi adýn neydi?
bana sorsan aþk derdim
hatýrladýðým tek þey bu
aþk;ekmek içi gibi
el yakan,
çatýlardan sarkan buzlar gibi
iç donduran...
biz Tanrýnýn kullarý
isimlerin bir önemi olmalý mý?
toprak olsun hepimizin adý
sen toprak ol,
ben toprak olayým
ve ne gariptir ki aþk;
’üç’ harfi olan
’iki’ kiþinin yaþayýp
’bir’ kiþiye ihalesi kalandýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.