Küçükken de vardý korkularým Masa altýna saklanýrdým þimþek çakarken Babam sinirlenince; Kaçacak delik arardýk kardeþlerimle. Mantýklýydý nedenleri her birinin. En çok da ölümden gizlenirdim Bulmasýn hiçbirimizi diye.
Büyürken, unuttuklarým da oldu;büyüttüklerim de Ama en delisiyle tanýþmam doðduðun güne denk geliyor oðlum. ‘’Anne sigara içme, ölürsün diye korkuyorum’’ diyorsun ya Ben daha beter! Yine de ‘’bi’þey olmazz’’diyorum sana da, baban çýldýrýyor ya öfkeden En çok ben korkuyorum gitmenden ya da gitmekten. Kimse gitmese derken, Bilmezmiþ gibi düzenini hayatýn ve Sultan Süleyman’a bile kalmamýþken Olasýlýksýz hayaller kuruyorum bizli En çok ben yaþlanayým istiyorum -cesedim kýrýþýk olsa da olur- En çok sen yaþa En çok sen mutlu ol En çok biz doyalým birbirimize En çok sen sev beni -ben zaten en çok seni…-
Baban duymasýn!
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.