Kıyamet arefesindeyim

Benimkisi çocukça bir aþktý,
Sana sarýlýp öperken bile.
Belli olurdu hemen,yüzüm kýzarýrdý.
Kalp atýþlarým bir bakýþýna hýzlanýrdý.
Bana yaklaþtýðýnda ateþ olup yanardým,
Geceleri uyku tutmaz uyuyamazdým.
Sabalarý okula koþa-koþa giderdim,
Sen gelmeden rahat edemezdim.
Sana bakan gözleri görünce,
Sinirlenir çok kýskanýrdým.
Okul çýkýþý seni evine býrakýr,
Ama sokak köpeklerinden de,
Hiç de az ýsýrýlmadým.
Sen benim dört mevsimim,
Ömrüm,yüreðim her þeyim.
En mutsuz olduðum anda bile yüzümü güldüren,
Bana yaþamayý sevdiren tek kadýndýn.
Artýk yabancýyým oturduðum mahalleye,
Düþman oldum sensiz aþka,sevgiye.
Ama yine benim dört mevsimimsin,
Sadece bir fark var þimdi eskiden.
Kýyamet arefesindeyim sevgilim.




Sosyal Medyada Paylaşın: