Ölüme Gazel

Ýnsandýr en yüce deðerleri yaratan.
Sevdayý sözgelimi,
erdemi, özlemi, özveriyi,
umudu, þefkati, düþü...
Yaþamý tanýdýkça kendini tanýmlayan... Ýnsandýr...
Ve fakat
yakalar yakalamaz uygun bir an
bulur bulmaz dengini
durmaz
tümünü
haraç mezat pazarlar...
Soylu mu soylu, huylu mu huylu;
hýrsýz mý hýrsýz, arsýz mý arsýz!
Ýnsandýr...
Tanrýlar yaratacak denli esinli, tinsel, engin...
Caný pahasýna direnecek denli gözüpek,
atýlgan, seçkin...
Ve fakat
kendi büyüsüne sýðýnacak denli bitkin,
güvensiz, sefil...
Sefasýný sefaletten saðacak denli rezil...
Özlü mü özlü, sözlü mü sözlü;
bezgin mi bezgin, azgýn mý azgýn!

Ýnsandýr...
Diþ diþ dudaklarýnda
özgürlüðün tutkusu kývýlcýmlanýr,
çýðlýðý gecenin ýþýltýsý olur þarkýlarýnda.
Çaðýran acýlarsa eðer
koþar
üleþir her þeyini...
Ve fakat
ýþýltýnýn karþýsýnda kuduran da odur...
Bilgine deðil, haine tapan;
kendi türünü yok etmenin ustasý;
doydukça bölüþmeyi unutan...
Masum mu masum, mazlum mu mazlum;
Katil mi katil, zalim mi zalim!

Ýnsandýr...
Bir o’dur ölümlü doðuþunun bilgisiyle yaþayan...
Vurgunu olduðu göðe süssüz,
sürgünü olduðu cana güçsüz,
çýlgýný olduðu tene öksüz...
Narince açan... Soldukça üzgün...
Sevincini bile gözyaþýyla yoðuran...
bir yaný hep anýlara sarmaþýk...
Gönül boyu yaralý... Ömür boyu âþýk...
Baðrýnda özlem, sýrtýnda hançer
daðlarý delip, aðzýnda ýþýkla gelebilir...
Coþkun, düþlü, dövüþken...
Ve fakat
çýkan için ufkunu yakan
dostunu satan da odur...
Doymak bilmezcesine çakalcana açgözlü;
uygarlýðýnca acýmasýz, evcilliðince vahþi...
Korkak, kaypak, sürüngen...
Ulaþsa
denizler gibi yýldýzlar da kirlenir ellerinde...
Binlerce yýlmýþ gibi ömrü, onlarca yýl susabilir;
suskunluðu çatal çatal, yýlanca zehirlidir...
Ýçli mi içli, güçlü mü güçlü;
suçlu mu suçlu, hýnçlý mý hýnçlý!

Ýnsandýr...
Sonunda solacak,
kurumuþ bir yaprak gibi rüzgâra iliþerek
geldiði topraða dönecektir.
Yücelerde soluduysa ömrünü
baharda sazý kalýr
dallarda hýzý kalýr
kuþlarda açar sesi
dillerde sözü kalýr...
Irmaðýn kývrým kývrým suyunda
köpürür, gümüþlenir...
döndükçe gümüþlenir...
Arýnýn kekik tüten balýyla
leylaklar kýnalanmýþ bakýþlar kutsar onu,
köklere sürgünlere uðurlar...
Ardý sýra
ateþböcekleri uçuþur,
su tutuþur...
Dalgalar alkýþlarýdýr...

Kimi ölür izi kalýr,
kimi ölür buzu kalýr

Sosyal Medyada Paylaşın: