Haykır Acını Ey Halk

Haykýr acýný ey halk, baþ eðme haykýr
Bir yol kavþaðýndasýn ve ancak
Yaralarýn, haykýrýþlarla onarýlýr
Bir yol kavþaðýndasýn ve senin
Deðiþmek için çýrpýnýyor kaderin
Kuþan alnýnda biriken o kara teri
Sýrtýnda þakýrdayan kýrbacý kopar
Soluk al, ýþýldat o mazlum yüreðini
Bak; korlaþtý acýlarýn, kozalandý
Ey halk, parçala þu nankör suskunluðunu
Baþ kaldýr artýk
Sevginin ve öfkenin uðultusunu
Baðrýna vura vura taþýrken sana
Karþýlýk gözetmiyor o gencecik insanlar
Ne barbarýn tehdidi, ne diþleri kýran elektrik
Dalga dalga yayýlan o rüzgarý durdurabilir
Bu direniþ senin için ey halk
Bu çýðlýk senin kollarýnla
Yýkýlsýn þu köhne dünya
Ve coþkuyla yeniden kurulsun diye çýnlatýyor hayatý
Bir yol kavþaðýndasýn fakat
Mutlaka deðiþecek kaderin
Bunu bekliyor þu ýslak çukurlarda yürüyen þu yoksul çocuk
Bunu bekliyor gözevleri kurutulmuþ analar
Bunu bekliyorzincirin oyduðu bilek
Bunu bekliyor açlýk, kuraklýk, ýlýk ýlýk akan kan
Bunun için en gençlerimizi ölümle tanýþtýrdýk
Kuþan kendini artýk,
Biraz da gövdeni yüreðinle kýrbaçla
Ey halk, haykýr acýný; bu karadumaný daðýt

Sosyal Medyada Paylaşın: