yirmibeþi geçmiyorsa baþýmýz yedisinde baþlarýz sevmeye ölümüne severiz onbirinde
peki ya aþk nedir
en güzel bölüþümdür
ne zaman doðdun
hangisini soruyorsun
o da ne demek
1960’ta büyücek bir bakýr leðen içinde iki damla çýðlýk katýþýk buðday kokulu anam diz kýrýp titrek bacaklarýndan doðurdu beni
aþýk olduðumda doðdum ikinci kez ela gözlü bir kýzdý narince çabuk kýrýldý ama ben dönmedim geriye
sonra dostlarým doðurdu beni gürül gürül düþünerek tezgahtar yoktu aramýzda
ve zindanda þiir adýnda bir kýz tanýdým barýþtý kavgaydý insandý sevdim onu o da beni sevdi seviþir doðarýz o günden beri
duvarlar çok yüksek yakýþýklý mýsýn göremiyorum
geçen gün þiir yazýyordum açýlmýþ dünyaya kollarým at ötede unutulmuþ bir ayna eðilip baktým yüzüme boyuma posuma göðüslerimi þiþirdim içeri çektim karnýmý yok caným benzetemedim bir þeye
gözlerim özlem ateþi alným kurþun yeri ellerim çocuk eli boyum insan boyu tenim alacaþafak insaným iþte olancasý bu
ölmek nedir
yaþadým diyebilmektir
ya yaþamak
ölebilmektir çýrýlçýplak orta yerinde yaþamýn
ama sen çok gençsin
kendine bak yüzyýl yaþadým ben
anlayamadým
önemi yok ben seni anladým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevzat Çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.