Bir çocuk gördüm týpký ben gibi… Ürkekti bakýþlarý, henüz 7’sinde gibi.
Sen bakmaya bile kýyamazken; Kan süzülürdü o yosuna çalan gözlerden… Elleri, ayaklarý ve tüm bedeni, Erken yaþta alýþmýþtý çalýþmaya. Lakin Kanayan yürek yarasýný, Ana babanýn varlýðý da durduramazdý artýk. Tek yön… Tek adres… Ve tek isteði: SEVGÝ Ve hatýrý sayýlýr UMUT’tu…
Çýktýðý kabuða sýðamaz oldu 13’ünde. Öfke… Sinir… Kara inadý; ev sahibi… Tebessüm ise; kiracý olmuþtu çehresinde. Yaþayan ölü misali, çürüyordu santim santim… Patlamaya hazýr canlý bir bomba gibi; Yýkýp geçerdi tüm insan müsvettelerini! Baktýðý her yüzde; Kendi yaþayamadýklarýnýn izlerini gördüðünden, Nefret etmiþti belki de o sýrýtan, Ýffetsiz sýfatlardan.
4 sene hasret kaldý; Bu, kara çarþafa bürünmüþ, korkak yüreðim! Yýllar sonra öðrendim… Soyadý Yýlmaz’dý. Senelerin vermiþ olduðu hüzünden olsa gerek; Çoktan yýlmýþtý karþýmdaki adam 17’sinde… Soyadýnýn aðýrlýðýnýn altýnda, Ýpte sallanýr gibi eziliyordu. Sokaklar anavataný, Mayasý insafsýzlýk olmuþtu… Terk etmiþti tüm limanlarý; Tüm merhametsizliðe… Acýya… Sevgisizliðe, yelken açmýþtý. Manevi deðerler; Volkanik hazine deðerindeki bakýþlarý alýp götürmüþ, Maddi olarak; Ukala, küçümser ve kibirli bir portre býrakmýþtý geride! Kör karanlýkta kalmýþken bile, Dimdik, yýlmadan duran; o masum çocuktan geriye; Yüreði tel örgüyle çevrilmiþ, Duygularý hapse atýlmýþ, Düþünceleri zincire vurulu, Ruhu saðýr; Hayatý ve insanlarý umursamayan, Seyithan YILMAZ kalmýþtý!
Bir çocuk sevdim týpký ben gibi, Mahþerde yanardý gözleri kor gibi
MERVE YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavi_Merve Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.