Tabut
Tahtadan yapýlmýþ bir uzun kutu;
Baþ tarafý geniþ, ayak ucu dar.
Çakanlar bilir ki, bu boþ tabutu,
Yarýn kendileri dolduracaklar.
Her yandan küçülen bir oda gibi,
Duvarlar yanaþmýþ, tavan alçalmýþ.
Sanki bir taþ bebek kutuda gibi,
Hayalim, içinde uzanmýþ kalmýþ.
Cýlýz vücuduma tam görünse de,
Ýçim, bu dar yere sýðýlmaz diyor.
Geride kalanlar hep dövünse de,
Ýnsan birer birer yine giriyor.
Ölenler yeniden doðarmýþ; gerçek!
Tabut deðildir bu, bir tahta kundak.
Bu aðýr hediye kime gidecek,
Çakýlýr çakýlmaz üstüne kapak?
1930
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necip Fazıl Kısakürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.