AH CEYLAN!..

Gökler aðýda baþlar, bulutlar ah çekermiþ;
Ne zaman dökülürse bir ceylanýn yaþlarý…
Bahçývan gönüllere safi keder ekermiþ;
Ne zaman dile gelse soðuk mezar taþlarý;

Ceylan ürkek, çekingen, aðlarken için için;
Bastýðý toprak bile duymazmýþ gezdiðini;
Avcý aman dinlemez bir lokma nasip için;
Ne bilsin bir kurþunla bin dünya ezdiðini…

Ýþte gez, göz, arpacýk demirden mevcudiyet;
Karþýsýnda habersiz gezinen nazlý ceylan;
Keyfiyet makamýnda ödeniyor her diyet;
Kâh zelzele içinde kâh amansýz heyalan…

Ha dese kurtulacak namludan ölüm artýk…
Gözlerden emir bekler el tetiðe uzanmýþ;
Þu hayat romanýnda eksilen bölüm artýk…
Tükenen nefesinde sanki zafer kazanmýþ;

Sen yine de umut et kapanýrken gözlerin;
Sapý kemikten býçak kemiðine dayansýn…
Duyulsun gökkubbede çýðlýk olup sözlerin;
Varsýn avcýlar seni hikâyelerde ansýn…

“Yine senin namýna yazdýðým birkaç satýr;
Döktüðüm her gözyaþý hep seni hatýrlatýr!..”

Ali ALTINLI – 29/05/2012
Saat: 13:06

Sosyal Medyada Paylaşın: