Gel!

Yüzün bir sebepsiz korkuyla uçuk,
O gün baþucuma karalarla gel
Arkanda, çepçevre, kýzýl bir ufuk,
Tepende simsiyah kargalarla gel

Elinden, dal gibi düþerken ümit,
Ne bir hasret dinle, ne bir ah iþit;
Bir yaprak ol, esen rüzgarlarla git,
Kýrýk bir tekne ol, dalgalarla gel..

1930
Sosyal Medyada Paylaşın: