Aydınlık

Uyan yârim, uyan, söndü yýldýzlar,
Gün karþý tepeden doðmak üzredir.
Her sabah güneþi seyreden kýzlar,
Mahmur gözlerini oðmak üzredir.

Uyan yârim, sesler geldi derinden,
Karanlýk oynadý, koptu yerinden;
Ýlk ýþýk, kapýnýn eþiklerinden,
Þimdi bir gölgeyi koðmak üzredir.

Sevgilim, kapýmý çaldý aydýnlýk,
baygýn gözlerimi aldý aydýnlýk,
Ýçimde týkandý, kaldý aydýnlýk,
Bu aydýnlýk beni boðmak üzredir.

1923
Sosyal Medyada Paylaşın: