Ayak Sesleri
Hep bu ayak sesleri, hep bu ayak sesleri,
Dolaþýyor dýþarda, gün batýþýndan beri.
Bu sesler dokunuyor en aðrýyan yerime,
Bir eski çýban gibi iþliyor içerime.
Ey þimdi kara haber gibi bana yaklaþan,
Sonra saadet olup yanýmdan uzaklaþan
Sesler, ayak sesleri, kesilmez çýtýrdýlar!
Bana gelen müjdeyi galiba caydýrdýlar.
Böyle adým atarlar, ayrýlanlar eþinden,
Böyle yürür, gidenler, bir tabutun peþinden.
Kimsesiz gecelerim, bu kesik sesle doldu,
Artýk, atan kalbim de bir ayak sesi oldu.
Bir gün, sönük göðsüme düþtüðü vakit baþým,
Benden ayrýlýyormuþ gibi bir can yoldaþým,
Gittikçe uzaklaþan bu sesi duya duya,
Yavaþça dalacaðým, o kalkýlmaz uykuya...
1925
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necip Fazıl Kısakürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.