Topraktan öðrenip kitapsýz bilendir. Hoca Nasreddin gibi aðlayan Bayburtlu Zihni gibi gülendir. Ferhad’dýr Kerem’dir ve Keloðlan’dýr. Yol görünür onun garip serine, analar, babalar umudu keser, kahbe felek ona eder oyunu. Çarþambayý sel alýr, bir yâr sever el alýr, kanadý kýrýlýr çöllerde kalýr, ölmeden mezara koyarlar onu. O, «Yûnusû biçâredir baþtan ayaða yâredir,» aðu içer su yerine. Fakat bir kerre bir derd anlayan düþmeyegörsün önlerine ve bir kerre vakteriþip : «-Gayrýk yeter!...» demesinler. Ve bir kerre dediler mi : «Ýsrafil sürunu urur mahlukat yerinden durur», topraðýn nabzý baþlar onun nabýzlarýnda atmaða. Ne kendi nefsini korur, ne düþmaný kayýrýr, «Daðlarý yýrtýp ayýrýr, kayalarý kesip yol eyler âbýhayat akýtmaða...»
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.