SON OTOBÜS

Gece yarýsý.Son otobüs.
Biletçi kesti bileti.
beni ne bir kara haber bekliyor evde,
ne raký ziyafeti.
Beni ayrýlýk bekliyor.
Yürüyorum ayrýlýða korkusuz ve kedersiz.

Ýyice yaklaþtý bana büyük karanlýk.
Dünyayý telaþsýz, rahat seyredebiliyorum artýk
Artýk þaþýrtmýyor beni dostun kahpeliði,
elimi sýkarken sapladýðý býçak.
Nafile, artýk kýþkýrtamýyor beni düþman.
Geçtim putlarýn ormanýndan baltalayarak
nede kolay yýkýlýyorlardý.
Yeniden vurdum mihenge inandýðým þeyleri,
çoðu katkýsýz çýktý çok þükür.
Ne böylesine pýrýl pýrýl olmuþluðum vardý,
ne böylesine hür.

Ýyice yaklaþtý bana büyük karanlýk.
Dünyayý telaþsýz, rahat seyredebiliyorum artýk.
Bakýnýyorum baþýmý kaldýrýp iþten,
karþýma çýkýveriyor geçmiþten
bir söz
bir konu
bir el iþareti.

Söz dostça
koku güzel,
el eden sevgilim.
Kederlendirmiyor artýk beni hatýralarýn daveti
hatýralardan þikayetçi deðilim.
Hiçbir þeyden þikayetim yok zaten,
yüreðimin durup dinlenmeden
kocaman bir diþ gibi aðrýmasýndan bile.

Ýyice yaklaþtý bana büyük karanlýk.
Artýk ne kibri nazýrýn, ne katibin þakþaðý.
Tas tas ýþýk döküyorum baþýmdan aþaðý,
güneþe bakabiliyorum gözüm kamaþmadan.
Ve belki, ne yazýk,
hatta en güzel yalan
beni kandýramýyor artýk.
Artýk söz sarhoþ edemiyor beni,
ne baþkasýnýn ki, nede kendiminki.

Ýþte böyle gülüm,
iyice yaklaþtý bana ölüm.
Dünya, her zamankinden güzel, dünya.
Dünya, iç çamaþýrlarým, elbisemdi,
baþladým soyunmaða.
Bir tren penceresiydim,
bir istasyonum þimdi.
Evin içerisiydim,
þimdi kapýsýyým kilitsiz.
Bir kat daha seviyorum konuklarý.
Ve sýcak her zamankisinden sarý,
kar her zamankinden temiz.
Sosyal Medyada Paylaşın: