Salkımsöğüt

Akýyordu su
gösterip aynasýnda söðüt aðaçlarýný.
Salkýmsöðütler yýkýyordu suda saçlarýný!
Yanan yalýn kýlýçlarý çarparak söðütlere
koþuyordu kýzýl atlýlar güneþin battýðý yere!
Birden
bire kuþ gibi
vurulmuþ gibi
kanadýndan
yaralý bir atlý yuvarlandý atýndan!
Baðýrmadý,
gidenleri geri çaðýrmadý,
baktý yalnýz dolu gözlerle
uzaklaþan atlýlarýn parýldayan nallarýna!

Ah ne yazýk!
Ne yazýk ki ona
dörtnal giden atlarýn köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz ordularýn ardýnda kýlýç oynatmayacak!

Nal sesleri sönüyor perde perde,
atlýlar kayboluyor güneþin battýðý yerde!

Atlýlar atlýlar kýzýl atlýlar,
atlarý rüzgâr kanatlýlar!
Atlarý rüzgâr kanat...
Atlarý rüzgâr...
Atlarý...
At...

Rüzgâr kanatlý atlýlar gibi geçti hayat!

Akar suyun sesi dindi.
Gölgeler gölgelendi
renkler silindi.
Siyah örtüler indi
mavi gözlerine,
sarktý salkýmsöðütler
sarý saçlarýnýn
üzerine!

Aðlama salkýmsöðüt,
aðlama,
Kara suyun aynasýnda el baðlama!
el baðlama!
aðlama!

1928
Sosyal Medyada Paylaşın: