Rubailer - I. Bölüm

1
Bir gerçek âlemdi gördüðün ey Celâleddin, heyûlâ filân deðil,
uçsuz bucaksýz ve yaratýlmadý, ressamý illetî-ûlâ filân deðil.
Ve senin kýzgýn etinden kalan rubailerin en muhteþemi :
«Suret hemi zýllest...» filân diye baþlayan deðil...

2
Ruhum ne ondan önce vardý, ne ondan ayrý bir sýrrýn kemâlidir,
ruhum onun, o dýþýmdaki âlemin bende akseden hayâlidir.
Ve aslýndan en uzak ve aslýna en yakýn hayâl
bana ýþýðý vuran yârimin cemâlidir...

3
Sevgilimin hayâli dile geldi aynanýn üzerinde :
«- O yok, ben varým,» - dedi bana günün birinde.
Vurdum, düþtü parçalandý ayna, kayboldu hayâl
ve lâkin çok þükür sevgilim duruyor yerli yerinde...

4
Muþambanýn üstüne resmini bir kerecik çizdim ama
günde bin kere resmin çýktý bende tepemden týrnaðýma,
fakat ne tuhaf þey hayâlin onda daha çok kalacak
benden uzun ömürlüdür muþamba...

5
Sarýlýp yatmak mümkün deðil bende senden kalan hayâle.
Halbuki sen orda, þehrimde gerçekten varsýn etinle kemiðinle
ve balýndan mahrum edildiðim kýrmýzý aðzýn, kocaman gözlerin gerçekten var
ve âsi bir su gibi teslim oluþun ve beyazlýðýn ki dokunamýyorum bile...

6
Öptü beni : «- Bunlar, kâinat gibi gerçek dudaklardýr,» - dedi.
«Bu ýtýr senin icâdýn deðil, saçlarýmdan uçan bahardýr,» - dedi.
«Ýster gökyüzünde seyret, ister gözlerimde :
«körler onlarý görmese de, yýldýzlar vardýr,» - dedi...

7
Bu bahçe, bu nemli toprak, bu yasemin kokusu, bu mehtaplý gece
pýrýldamakta devâmedecek ben basýp gidince de,
çünkü o ben gelmeden, ben geldikten sonra da bana baðlý olmadan vardý
ve bende bu aslýn sureti çýktý sadece...

8
«- Paydos...» - diyecek bize bir gün tabiat anamýz, -
«gülmek, aðlamak bitti çocuðum...»
Ve tekrar uçsuz bucaksýz baþlayacak :
görmeyen, konuþmayan, düþünmeyen hayat...

9
Ayrýlýk yaklaþýyor her gün biraz daha,
güzelim dünya elvedâ,
ve merhaba
k â i n a t . . .

10
Balla dolu petek
yani gözlerin güneþle dolu...
Gözlerin, sevgilim, gözlerin toprak olacak yarýn,
bal baþka petekleri doldurmakta devâmedecek...

11
Ne nurdan
ne çamurdan,
sevgilim, kedisi ve kedinin boynundaki boncuk
yuðrumlarýndaki farkla hepsi ayný hamurdan...

12
Lahana, otomobil, veba mikrobu ve yýldýz
hep hýsým akrabayýz.
Ve ey güneþ gözlü sevgilim, «Cotigo, ergo sum»1 deðil
bu haþmetli ailede varýz da düþünebilmekteyiz...

1 Düþünüyorum, demek ki varým.

13
Aramýzda sadece bir derece farký var,
iþte böyle kanaryam,
sen kanatlarý olan, düþünemeyen kuþsun,
ben elleri olan, düþünebilen adam...
Sosyal Medyada Paylaşın: