O ve Aksakallılar

Yeþil selviler, beyaz mezar taþlarý ve elyazma kitaplar vardý manzarada.
Gün akþama yakýndý ve durgundu.

Bir yemiþ sofrasýnýn baþýnda baðdaþ kurmuþ gibi
oturmuþlardý etrafýna ibret aynasýnýn.
Aksakallarý bilgin, gözleri genç, elleri yorgundu,
ilhamlý, vahim ve dalgýndýlar.
O, birdenbire meclise geldi
dedi :
« - Ýbret aynasýndan bakýp
çubuklarýný yakýp
þerh ü izah edenler.
Deðiþmekte olaný görüp
içine girip
deðiþtirmektir hüner.
Ve sanmayýn ki deðiþen baþý boþ bir oktur,
kanunu ve nizamý yoktur.
Ben, bilip bildiririm ki :
Rab ve kitap
ve saçý rüzgârda uçan «kahraman» deðil,
(karanlýk orman, tuzlanmamýþ deri,
budaklý lobut ve taþ baltadan beri)
Onlar’dýr büyük macerayý yapan.
Onlar ki toprakta karýnca
suda balýk
havada kuþ kadar
çokturlar.

Korkak, cesur
cahil, hakîm
ve çocukturlar.
Ve kahreden
yaratan ki Onlar’dýr,
þarkýlarýmda yalnýz Onlar’ýn maceralarý vardýr...»
Sosyal Medyada Paylaşın: