Memleketimi Seviyorum

Memleketimi seviyorum :
Çýnarlarýnda kolan vurdum, hapisanelerinde yattým.
Hiçbir þey gidermez iç sýkýntýmý
memleketimin þarkýlarý ve tütünü gibi.

Memleketim :
Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya,
kurþun kubbeler ve fabrika bacalarý
benim o kendi kendinden bile gizleyerek
sarkýk býyýklarý altýndan gülen halkýmýn eseridir.

Memleketim.
Memleketim ne kadar geniþ :
dolaþmakla bitmez, tükenmez gibi geliyor insana.
Edirne, Ýzmir, Ulukýþla, Maraþ, Trabzon, Erzurum.
Erzurum yaylasýný yalnýz türkülerinden tanýyorum
ve güneye
pamuk iþleyenlere gitmek için
Toroslardan bir kerre olsun geçemedim diye
utanýyorum.

Memleketim :
develer, tren, Ford arabalarý ve hasta eþekler,
kavak
söðüt
ve kýrmýzý toprak.

Memleketim.
Çam ormanlarýný, en tatlý sularý ve dað baþý göllerini seven
alabalýk
ve onun yarým kiloluðu
pulsuz, gümüþ derisinde kýzýltýlarla
Bolu’nun Abant gölünde yüzer.
Memleketim :
Ankara ovasýnda keçiler :

kumral, ipekli, uzun kürklerin pýrýldamasý.
Yaðlý, aðýr fýndýðý Giresun’un.
Al yanaklarý mis gibi kokan Amasya elmasý,
zeytin
incir
kavun
ve renk renk
salkým salkým üzümler
ve sonra karasaban
ve sonra kara sýðýr
ve sonra : ileri, güzel, iyi
her þeyi
hayran bir çocuk sevinciyle kabule hazýr,
çalýþkan, namuslu, yiðit insanlarým
yarý aç, yarý tok
yarý esir...
Sosyal Medyada Paylaşın: