O mavi gözlü bir devdi. Minnacýk bir kadýn sevdi. Kadýnýn hayali minnacýk bir evdi, bahçesinde ebruli hanýmeli açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev. Ve elleri öyle büyük iþler için hazýrlanmýþtý ki devin, yapamazdý yapýsýný, çalamazdý kapýsýný bahçesinde ebruli hanýmeli açan evin.
O mavi gözlü bir devdi. Minnacýk bir kadýn sevdi. Mini minnacýktý kadýn. Rahata acýktý kadýn yoruldu devin büyük yolunda. Ve elveda! deyip mavi gözlü deve, girdi zengin bir cücenin kolunda bahçesinde ebruli hanýmeli açan eve.
Þimdi anlýyor ki mavi gözlü dev, dev gibi sevgilere mezar bile olamaz: bahçesinde ebruli hanýmeli açan ev..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.