Haydi güle gülü gülüm haydi güle güle Hani aðlamak yoktu? Aðlama kýzým, gözüne batacak sürmelerin. Taksiye bindin iþte, iþte hapishanesinde yattýðým þehrin geçiyorsun içinden. Þöför belki ben yaþta bir adam dikiz aynasýndan bakýyor sana anlýyor bu güzel kadýnýn aðlamasýný. Belki onunda içerde yataný vardýr, belki tanýr beni, belki kendiside bizdendir. Biliyorum: Demirlerden seyrettiðim bu þehir kaplýcalar türbeler ipek fabrikalarý ve kocaman bir çýnardýr. Ve sahici insanlarý benim insanlarým nasýlda periþan... Fakat yüzlerine güneþ vurmuþ gibi olmuþtur sen gözyaþlarý arasýndan onlara baktýðýn zaman. Sen bu þehre bundan öncede geldin demek? Sen bu þehre gelesinde beni aramayasýn! Öylemi? AÐLA GÜLÜM! Hemde hüngür hüngür aðlamalýsýn. Hayýr aðlama, Allah belamý versin benim aðlama! Etrafýna bak: Ben ve þehir çoktan arkada kaldýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.