Sen benim minare boyunda çam gövdeme, yumuþak beyaz bir kurt gibi girdin, kemirdin! Ben barsaklarýnda solucan Makdonaldý besleyen Ýngiliz amelesi gibi taþýyorum seni içimde!
Biliyorum kabahat kimde!
Ey ruhu lordlar kamarasý kadýn! Ey uzun entarili tüysüz Puankare! Karþýmda: demirleri kýpkýzýl bir þimendifer ocaðý gibi yanmak senin en basit hünerin; yine en basit hünerin senin buzun üstünde bir paten gibi kývranmak!
Soðuk! Sýcak! Kaltak! dur! Yumuþak beyaz kývrýlýþlarýnla beynime giriyorsun kemiriyorsun! Oraya giremezsin! Onu kemiremezsin!
Yumuþak beyaz kývrýlýþlarýyla beynime giren kurdu çürük bir diþ çeker gibi söktüm! Epeyce ter döktüm! Bu sonuncuydu bir daha olmayacak!
1924
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.