Don Kişot
Ölümsüz gençliðin þövalyesi,
ellisinde uyup yüreðinde çarpan aklýna
bir Temmuz sabahý fethine çýktý
güzelin, doðrunun ve haklýnýn:
Önünde maðrur, aptal devleriyle dünya,
altýnda mahzun ve kahraman Rosinant’ý.
Bilirim, hele bir düþmeye gör hasretin halisine,
hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek,
yolu yok, Don Kiþot’um benim, yolu yok,
yel deðirmenleriyle dövüþülecek.
Haklýsýn, elbette senin Dulsinya’ndýr dünyanýn en güzel kadýný,
elbette sen haykýracaksýn bunu
bezirganlarýn suratýna,
ve alaþaðý edecekler seni
bir temiz pataklayacaklar seni.
Fakat sen, yenilmez þövalyesi susuzluðumuzun,
sen, bir alev gibi yanmakta devam edeceksin
aðýr, demir kabuðunun içinde
ve Dulsinya bir kat daha güzelleþecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.