Çankırı Hapishanesinden Mektuplar IV
Sýcaklar bildiðin gibi deðil
ve ben ki yalý uþaðýyým,
deniz ne kadar uzak...
Ýkiyle beþ arasý
cibinliðin altýna uzanarak
ter içinde
kýmýldanmadan
gözlerim açýk
dinliyorum sineklerin uðultusunu.
Biliyorum :
þimdi avluda
duvarlara çarpýyorlardýr suyu,
kýzgýn, kýrmýzý taþlar tütüyordur.
Ve dýþarda, otlarý yanmýþ kalenin eteðinde
bir kezzap aydýnlýðý içindedir
simsiyah kiremitleriyle þehir...
Geceleri birdenbire rüzgâr çýkýyor.
sonra kayboluyor birdenbire.
Ve karanlýkta canlý bir mahluk gibi soluyup,
yumuþak, tüylü ayaklarýyla dolaþarak
bizi bir þeylerle tehdit ediyor sýcak.
Ve zaman zaman
ürpermelerle duyuyoruz derimizin üstünde
bir korku halinde tabiatý...
Bir zelzele olabilir.
Zaten üç günlük yere geldi,
salladý çapanoðlu Yozgad’ý.
Ve yerlilerin kavlince :
altý tekmil tuz madeni olduðundan
yýkýlacak Çankýrý þehri
kýyametten kýrk gün önce.
Yatýp bir gece
baþýn bir kalasla ezilmiþ,
çýkmamak sabaha...
Ölümün bu kadar körü ve mendeburu...
Ben yaþamak istiyorum biraz daha,
daha bir hayli yaþamak.
Bunu birçok þey için istiyorum,
birçok
çok mühim þeyler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.