Bir Küvet Hikayesi

1
Süleyman’a karýsý telefon etti :
- Konuþan ben,
ben, Fahire.
Tanýmadýn mý sesimden?
Demek çok baðýrdým birdenbire.
Çýðlýk mý?
Belki...
Hayýr,
çocuklar hasta deðil.
Dinle beni :
Ýþini býrak da gel,
çabuk ol ama.
Telefonda anlatamam,
olmaz.
Daha kýyamet kadar vakit var akþama.
Saatlar, saatlar,
kýyamet kadar.
Sorma.
Dinle beni...
Hemen vapur bulamazsan
Üsküdar’a kayýkla geç.
Bir taksiye atla.
Paran yoksa
patrondan avans al.
Yolda hiçbir þey düþünme,
mümkün mertebe yalansýz gelmeye çalýþ.
Yalan kuvvetliye söylenir
ben kuvvetsizim.
Alay etme kuzum.
Evet kar yaðacak,
evet
hava güzel.
Koynuna girdiðim adam gibi
kocam gibi deðil,
büyüðüm, akýllým,
babam gibi gel...


2
Geldi Süleyman,
Fahire, kocasý Süleyman’a sordu :
- Doðru mu?
- Evet.
- Teþekkür ederim Süleyman.
Bak iþte rahatladým.
Bak iþte aðlamýyorum artýk.
Nerde buluþuyordunuz?
- Bir otelde.
- Beyoðlu tarafýnda mý?
- Evet.
- Kaç defa?
- Ya üç, ya dört.
- Üç mü, dört mü?
- Bilmiyorum.
- Bunu hatýrlamak bu kadar mý güç Süleyman?
- Bilmiyorum.
- Demek ki bir otel odasýnda.
Kim bilir çarþaflar nasýl kirliydi.
Bir Ýngiliz romanýnda okudum,
bu iþlere yarayan otellerde
kýrýk küvetler varmýþ.
Sizinkinde de var mýydý Süleyman?
- Bilmiyorum.
- Hele düþün,
toz pembe çiçekli, kýrýk bir küvet?
- Evet.
- Hiç hediye verdin mi?
- Hayýr.
- Çukulata, filân?
- Bir defa.
- Çok mu seviyordun?
- Sevmek mi?
Hayýr...
- Baþkalarý da var mý Süleyman?
- Yok.
- Olmadý mý?
- Hayýr.
- Bunu sevdin demek...
Baþkalarý da olsaydý
daha rahat ederdim...
Çok mu güzel yatýyordu?
- Hayýr.
- Doðru söyle, bak ne kadar cesurum...
- Doðru söylüyorum...
- Zaten gösterdiler bana.
Ýnek gibi karý.
Belimden kalýn bacaklarý...
Fakat zevk meselesi bu...
Bir sual daha, Süleyman :
Niçin?
- Bilmiyorum...
Karanlýkta pencerenin hizasýnda
karlý, aðýr bir çam dalý.
Bir hayli zaman oldu
sofada asma saat on ikiyi çalalý.

3
Süleyman’ýn karýsý Fahire
þunlarý anlattý kocasýna ertesi gün :
- ... Dayanýlmaz bir acý halindeydi
kendime karþý duyduðum merhamet,
ölmeye karar verdimdi, Süleyman...
Annem, çocuklarým ve en önde sen
bulacaktýnýz karda ayak izlerimi.
Bekçi, polisler, bir tahta merdiven
ve bir kadýn ölüsü çýkaracaktýnýz
arka arsada bostan kuyusundan.
Kolay mý?
Gece bostan kuyusuna doðru yürümek,
sonra kenarýna çýkýp durarak
baþ aþaðý atlamak karanlýðýna?

Fakat bulmadýnýzsa eðer
karda ayak izlerimi
sade korktuðumdan deðil.
Bekçi, merdiven, polisler,
dedikodu, kepazelik,
aldatýlmýþ bir zevcenin intiharý :
komik.
Niçin öldüðümü anlatmak müþkül.
Kime? Herkese, sana meselâ.
Ýnsan, ölmeye karar verirken bile
insanlarý düþünüyor...
Sen yatakta uyuyordun
yüzün rahat,
her zaman nasýl uyursan
ondan evvel ve o varken.
Dýþarda kar yaðmaya baþladý.
Bir tek gecelikle çýkmak balkona :
Zatürree ertesi gün,
nümayiþsiz ölüvermek.
Hayýr,
hiç aklýma gelmedi nezle olmak ihtimali.
Yaktým sobamýzý.
Ýyice ýsýnmak lâzým ilkönce.
Ciðer bir çay bardaðý gibi çatlarmýþ.
Pencereye, kara bakýyorum :
«Eþini gaip eyleyen bir kuþ
gibi kar
geçen eyyamý nev baharý arar...»
Babam bu þiiri çok severdi.
Sen beðenmezsin.
«Saðdan sola, soldan saða lerzâný girizan...»
Lambayý söndürmeden balkona çýktým.
« ... gibi kar
düþer düþer aðlar...»
Oturdum balkonda iskemleye.
Havada çýt yok.
Karanlýk bembeyaz.
Uykudayým sanki.
Sanki çok sevdiðim bir insan
korkarak beni uyandýrmaktan
yumuþacýk dolaþýyor etrafýmda.
Üþümüyordum.
Kederim duruluyor
berraklaþýyor.
Odanýn camlý kapýsýndan balkona vuran ýþýk
sýcak bir kumaþ gibiydi üstünde dizlerimin.
Ben rehavetli bir mahzunluk içinde
acayip þeyler düþünüyordum :
Feneryolu’ndaki çýnar
150 yaþýndaymýþ.
Ömrü bir gün süren böcekler.
Gün gelecek
insanlar çok uzun
çok bahtiyar yaþayacaklar.
Ýnsanýn yüreði ve kafasý var...
Ýnsanýn elleri...
Ýnsan?
Ne zamanki,
nerdeki,
hangi sýnýftan?
Onlarýn insanlarý,
bizim insanlarýmýz.
Ve her þeye raðmen
yeni bir dünya için yapýlan kavga.
Sonra sen
ben
bir kýrýk küvet
ve benim
kendime karþý duyduðum merhamet...
Kar durdu.
Sökmek üzre þafak.
Utanarak
odaya döndüm.
O anda uyansaydýn
sarýlýp boynuna...
Uyanmadýn.
Evet,
çok þükür nezle bile deðilim.
Þimdi?
Zaman zaman hatýrlayýp
zaman zaman unutacaðým.
Yine yan yana yaþayacaðýz
beni sevdiðine emin olarak.

4
Altý ay kadar geçti aradan.
Bir gece karý koca denizden dönüyorlardý.
Gökte yýldýzlar, aðaçlarda yaz meyveleri vardý.
Fahire birdenbire durdu
baktý muhabbetle kocasýnýn gözlerine
ve suratýna tükürür gibi bir tokat vurdu.

Sosyal Medyada Paylaşın: