Erkek kadýna dedi ki: - Seni seviyorum, ama nasýl? avuçlarýmda camdan bir parça gibi kalbimi sýkýp parmaklarýmý kanatarak kýrasýya, çýldýrasýya... Erkek kadýna dedi ki: - Seni seviyorum, ama nasýl? kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz, yüzde yüz, yüzde bin beþyüz yüzde hudutsuz kere yüz... Kadýn erkeðe dedi ki: - Baktým dudaðýmla, yüreðimle, kafamla; severek, korkarak, eðilerek, dudaðýna, yüreðine, kafana. Þimdi ne söylüyorsam karanlýkta bir fýsýltý gibi sen öðrettin bana... Ve artýk biliyorum: Topraðýn Yüzü güneþli bir ana gibi En son, en güzel çocuðunu emzirdiðini...
Fakat neyleyim saçlarým dolanmýþ ölmekte olanýn parmaklarýna baþýmý kurtarmam kâbil deðil! Sen yürümelisin, yeni doðan çocuðun gözlerine bakarak...
Sen yürümelisin, beni býrakarak...
Kadýn sustu.
SARILDILAR
Bir kitap düþtü yere... Kapandý bir pencere...
AYRILDILAR...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.