Bir Acayip Duygu

«Mürdüm eriði
çiçek açmýþtýr.
-- ilkönce zerdali çiçek açar
mürdüm en sonra --
Sevgilim,
çimenin üzerine
diz üstü oturalým
karþý-be-karþý.
Hava lezzetli ve aydýnlýk
" fakat iyice ýsýnmadý daha "
çaðlanýn kabuðu
yemyeþil tüylüdür
henüz yumuþacýk...
Bahtiyarýz
yaþayabildiðimiz için.
Herhalde çoktan öldürülmüþtük
sen Londra’da olsaydýn
ben Tobruk’ta olsaydým, bir Ýngiliz þilebinde yahut...
Sevgilim,
ellerini koy dizlerine
" bileklerin kalýn ve beyaz "
sol avucunu çevir :
gün ýþýðý avucunun içindedir
kayýsý gibi...
Dünkü hava akýnýnda ölenlerin
yüz kadarý beþ yaþýndan aþaðý,
yirmi dördü emzikte...
Sevgilim,
nar tanesinin rengine bayýlýrým
" nar tanesi, nur tanesi "
kavunda ýtrý severim
mayhoþluðu erikte ..........»
.......... yaðmurlu bir gün
yemiþlerden ve senden uzak
" daha bir tek aðaç bahar açmadý
kar yaðmasý ihtimali bile var "
Bursa cezaevinde
acayip bir duyguya kapýlarak
ve kahredici bir öfke içinde
inadýma yazýyorum bunlarý,
kendime ve sevgili insanlarýma inat.

Sosyal Medyada Paylaşın: