Onlar bizim! Biz onlarýn! Dalgalar denizin! Deniz dalgalarýn!
Deðil birkaç deðil beþ on 30.000.000 30.000.000! Açlar dizilmiþ açlar! Ne erkek, ne kadýn, ne oðlan, ne kýz sýska cýlýz eðri büðrü dallarýyla eðri büðrü aðaçlar! Ne erkek, ne kadýn, ne oðlan, ne kýz açlar dizilmiþ açlar!
Bunlar! Yürüyen parçalarý o kurak topraklarýn!
Kimi kemik dizlerine vurarak yuvarlak bir karýn taþýyor!
Kimi deri... deri! Yalnýz yaþýyor gözleri! Uzaktan simsiyah sivriliði nokta nokta uzayýp damara batan kocaman balý bir nalýn çivisi gibi deli gözbebekleri, gözbebekleri! Hele bunlar hele bunlarda öyle bir aðrý var ki, bunlar öyle bakarlar ki!... Aðrýmýz büyük! büyük! büyük! Fakat artýk imanýmýza inemez tokat! Demirleþti baðrýmýz, çünkü aðrýmýz 30.000.000 deli gözbebekleri! Gözbebekleri! Ey beni aðzý açýk dinleyen adam! Belki arkamdan bana bu kalbini haykýrana "kaçýk" diyen adam! Sen de eðer ötekiler gibi kazsan, bir mana koyamazsan sözlerime bak bari gözlerime; bunlar: Deli gözbebekleri! Gözbebekleri!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım Hikmet Ran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.