Kendimle koþuyorum korku koridorunda
Iþýksýz gözlerimde batmak üzere zaman
Bu çekilmez eziyet bilmem neyin uðrunda
Umutsuzluk büyürken yüreðimde kocaman
Çýðlýðým çýkar göðe aman eyler el aman!
Boyanýrken umudum gece renkli siyaha
Batarým yalnýzlýða hüzün yüzümde peçem
Eriþmek mümkün müdür doðacak bir sabaha
Adalet kürsüsünde boþ sayýldý dilekçem
Betonlarý eziyor volta attýkça ökçem.
Þakaðýmý ýslatan elem kokan taneler
Yankýlanýr nefesim her yer kýzýl kýyamet
Ahýmla yanar tüter dost sandýðým haneler
Çöker bu cehennemde cinnet üstüne cinnet
Ama yýkýlmam asla derim kendime “Sabret!”
Yýldýzlardan taç yapýp bu çileli baþýma
Yalancýyý býrakýp rüzgâra mý küseyim?
Ayýn nurunu alýp katayým mý aþýma?
Doldurup bir kâseye hançerlerle keseyim
Onu kafese koyup yoksa ben mi eseyim?
Bir zamanlar üstünü örterken cümlelerin
Huzurla iþlenirdi önümde yedi âlem
Adýný duymamýþtým elemin ve kederin
Kýrýldýn mý elimde durma susma yaz kalem
Karala hatalarý tükensin artýk çilem.
Afet Ýnce Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM