Sessiz sedasýz vedanýn üstünden, Ne kadar zaman geçti pek hatýrlamýyorum.. Senden sonra, Ne saatle aram iyiydi nede takvimle… Bana göre aylardan þubat ve saat hala sekizdi… Hayatýmdaki her þey aynýydý. Bir tek sen ve gülüþüm yoktu… Seni sevmek ayný, seni özlemek bile ayný… Sen giderken akrep bile küsmüþtü yelkovana… Saat sekizi vururken sustular… Sessizlikte tik taklara muhtaçtým. Oysa sen geldiðinde dünyanýn en mutlu insanýydým. Sanki lunaparka götürülmüþ bir çocuk gibi, Bebeðini ilk defa kucaðýna alan bir anne gibi, Çocuðuna ilk bisikletini alan bir baba gibi, Öyle bir mutluluktu ki, Tarifi imkansýz… Gidiþinde de öyle çaresiz kaldým ki… Sanki þehit evladýný topraða veren bir anne gibi, Elinden þekeri alýnmýþ bir çocuk gibi, Evine yemek götüremeyen bir baba gibi, Öylesine daðýtmýþtý ki vedan beni… Toparlanamadým.. Belki de toparlanmak için çabalamadým.. Üzülür, piþman olur, dönersin sandým ama… Hep kahrolasý bu ama’lar ve keþke’ler… Gittiðinden beri ne keþkeler düþüyor dilimden ne de amalar… Hatta öyle çaresizim ki… Giderken sýrtýma saplayýp taa kalbime kadar ilerleyen, O hançeri bile çýkartmadým yerinden… O lanet olasý hançer bile bana seni hatýrlatýyor… Bana söylediðin aþk sözlerini geçtim de, Aklýmda en çok kalan “Artýk Senden Vazgeçtim” diyiþindi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çisem Uygur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.