O GELMEZ HİÇ...!!

Bazen düþünürüz çoðu insan gibi,,
Hayatýn bizi nerelere sürüklediðini,
Sürükleyeceðini,
Dalar gideriz bir meçhule,
Bu iþin sonu nereye varýr diye,
Güleriz aðlanacak halimize,
Zannederiz yarýnlar mutluluk getirir bize,,
Avuturuz kendi kendimizi...!

Unuturuz boþ bir sandal olduðumuzu,
Bir poyraz önünde yalpalayýp savrulduðumuzu,
Nereye sürükleneceðimiz bahtýmýza,
Kim bilebilir nereyedir bu sürgünler,
Hangi kýyýda hangi kaya’ya çarparýz,
Su alýrýz,ne gün batarýz...!

Hayat ve ömür dediðimiz þey,
Ýþte böyle bir þey,
O mektepten ikmale kalmadan,
Mezun olmak bitirmek zordur.
Bu bir Kardelen sevdasýna benzer,
Ölümü göze alabilecek kadar,
Adý sevgi ise,,,sevda budur...!

Ne baharda açan sabýrsýz kardelen,
Ne güneþ bize yar olur,
Yürek söz vermiþtir bir kere,
Her bahar cemrelerin düþmesini bekleriz,
Boynumuzu uzatýrýz,
Kar altýndan sevgiliye hasret yüreðimizle,
Açar dururuz,
Beþinci mevsimin hayali ile avunuruz,,,
VE;
O GELMEZ HÝÇ...!!

27 Mayýs 2012
01.34
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: