MUM IŞIĞI

Ne akþamlarý yanýndayým
ne geceleri ruyandayým

seher vaktinde mi düþerim aklýna?
sabah kahvaltýndan evvel .
güneþi mi getirir sarý saçlarým ayaðýna?

akþam vaktindede esmermi düþer gonlune?
gökyüzünün karanlýðýný ödünç almýþ
o esmer.
Yetinmek nedir bilmez misin sen ?
ikimizde karþýnda
kim daha baskýn çýkacak bu yolda.
kimin kollarýna sarýlacaksýn
kimi saracak o kararsýz halin.

seni ýsýtan, etrafýný gunboyu sarartýp aydýnlatan güneþmi
yoksa karanlýklar içinden çýkýp çýkýp sana gelen
kasvetiyle içini kavuran
beni sana düþman eden o
yalancý esmermi ?

düþün bi zahmet
yada hiç
zahmet etme.






bekle ...









ben söyleyeyim Ey Sevgili .
Ben güneþ olmuþum
Sen mum ýþýðý
sadece kendine dokunuyor faydan .

üflediðimde söneceksin
karanlýða vereceðim seni
seni çok isteyen o esmere emanet edeceðim .
pýrýltýmdan uzak o karanlýk zindana týkacaðým seni hiç
acýmadan
acýmasýzlýðý sen öðrettin
senden öðrendim ben sevgili .

Güneþ doðacak elbette
ama ,
senin göremeyeceðin vakitlerde .


kibir gurura karýþmýþ
aþk mecburiyete.
onca zaman el açtým
onca zaman haykýrdým
duyan yok bilen yok.

Sen
yalnýzca beni duymayan bir saðýrsýn,
Bende, bir tek sana konuþamayan lal
hepsi bu.


Sosyal Medyada Paylaşın: