Tükenmeyen kýrmýzýlarýmla geldim sana… Ses vermeye sesine! Yüzüm bir ressamýn tablosuna düþtüðünden beri böyle maðrurum… Ýsimsiz bir gelinciðim ben yaslý þairlerin avucunda titreyen… Kýsacýk ömrüme raðmen durup durup çile dolduran. Hangi yapraðýmý koparsan sevda yanýðý… Ne yana eðsem narin baþýmý; yüzüme hasret toprak kokusu! Sevdaya döndüðümde incecik bedenimi Yanlýþ esen yeller alýr,cereyana tutulur yüreðim… Kelebekler konar yazgýmýn dallarýnabenden habersiz. Kaderimin deðiþmezliðine yaslansam bu bozkýrda; hüznüm düþer kýr çiçeklerinin hayallerine. Dokunaklý bir havaya bürünür gök, Pembeleþir atmosfer birden. Sevdalý daðlar güneþi getirirse güvenli kucaðýndan; dinlenip de telaþlarým, ancak o zaman turuncuya döner koyak kýrmýzýlarým. Durulur ömrüm gün alacaya döndüðünde… Çocuklarýn tanýdýk sevinçleri kalýr kulaðýnda buralarýn… Hadi bir nefeslik çek beni içine, büyüsün resmim hafýzanýn derinlerinde… Bir yolun kenarýnda, bir çeþmenin kýyýsýnda, Daðlarýn eteklerinde Tonlarca kýrmýzý biriktirdim rengimde. Gelinlerin al duvaðýyla, ellerinde ki kýnalarla süslenip serildim yeryüzünün koynuna. Kýrýlgan gövdemle tutundum köklerimden topraða. Kaç bulut çöktü üstüme Kaç defalar savruldum yaðmurun hýrçýnlýðýnda… Bak bana oku biraz öykümü… Örselenmiþ zamanlarýn içinde çoðalýrken umutlarým; seslendim sana bir masum ezgiyle… Dinle dedim, dinle beni. Dolan bedenime mevsimim geçmeden, Soðut incecik fikrimi Sararmýþ bozkýrlar mateme bürünmeden… Bir gün býrakýrsa toprak köklerimi baðrýndan savur dedim beni kekik kokulu yaylalara… Tohum tohum çoðalýrken adým,gittiðim her yere, nazarýna deðdiðim herkese seni anlatacaðým… Taze hýçkýrýklarla demlenirken biçare, Derdim hala sensin rüzgâr!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mısra-ı Berceste Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.