ben, bir mevsimdi günlerden mart aylardan aþktý kaybolmalardan geldim ve yürüdüm kýrýk aynalardan… gördüm nicedir ufalanan o sözler o yýrtýk vedalardan sarkarak düþen ve birden çoðalan bir yaraydý
dedim bu da iyidir “âh yaldýzlý ve çorak” neyin nesiyim kimin sesi sordum çok kere içimin çoþkusu; o nehir evet seni elbet bulacak derken uzaklar yakýn, yakýnlar uzak olan o menzilde…
yüreðimin daðlarý çöküyor be hey sevdiðim! sana dair ne varsa bir sýr gibi bildiðim benim tâ derinlerde oluyor kabaran bir ateþ
hangi yalnýzlýk aðýrlýðýnca bu kadar taþ eder gibi üzerime devrilir; yüzümde ince bir keder âh yol aldým da yollarda bunaldým öyle serkeþ!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Fırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.