TERASTAKİ HAVLU

Ayný terasa açýlýyordu yan yanaydý kapýlarýmýz kaldýðýmýz pansiyonda.Akþam üzerleri kaþýlaþýyorduk, ortak duþ, ortak mutfak, çekingen bir selamlaþma.Ayný terasta yan yana kuruyordu çamaþýrlarýmýz, bu ürpertiyordu beni; acemi, tutuk bir kaç sözlük eþliðinde beyaz þarap içerek ayný terasta seyrediyorduk günbatýmýný, bu da ürpertiyordu beni.Iþýðýn azalan þiddetinde yan yanaydý terasa vuran gölgelerimiz ve karýþýyordu birbirine.
Elimizde olmadan gülümsemiþtik bakýþlarýmýz çarpýþtýðýnda, sahildeydik ve ayný kitabý okuyorduk ilk karþýlaþmamýzda.
Sezon açýlmamýþtý, seyrekti sahiller, daha erken yaz gülümsüyordu.
Pansiyon önündeki sandallarýn kýpýrtýsý, çiçeklerin çekingen dirimi, günbatýmýyla gölgelenmiþ alanlarýn rengi kalmýþ aklýmda.Ýkimizde yalnýzdýk ve birbirimize iliþmemeye çalýþýyorduk adýný kimselerin bilmediði o uzak sahil kasabasýnda.
Oysa güneþin batýþýný izlemek gibi kendiliðinden bir birlikteliðe dönüþtü paylaþtýðýmýz þeyler.
Birbirinden kamaþmaya baþlamýþtý tenlerimiz dokunmasan da yanýndaki gövdeyi duymanýn þiddetine dönüþmüþtü aramýzdaki çekim.
Tenin çaðrýsý hazýrdý kendine kurulan bütün tuzaklara.
O akþam terastaydýk gene.Gün çoktan batmýþtý. Çamaþýrlar asýlýydý uzaktan þarkýlar geliyordu ve kekik kokularý.Nedense her zamankinden baþka bakýyordun bana.
Sonra uzulca dedin ki:
’Ýlk kez bir erkeðin tenine dokunma isteði duyuyorum içimde.’
Benim için yaz baþlamýþtý.
’Dokun öyleyse,’ dedim.
Sustun.Uzun uzun baktýk birbirimize.Kendine nasýl karþý koyduðun okunuyordu yüzünün derinliklerinde.Sonra hiçbirþey söylemeden usulca kalktýn, odana gittin, yavaþça örttün kapýný.Saatlerce orada, gecede ve o terasta kaldým.
Sabah uyandýðýmda odanýn kapýsý açýktý, eþyalarýný toplayýp gitmiþtin baktým.Yalnýzca terasta unuttuðun havlu çýrpýnýyordu rüzgârda.
Bir daha hiç rastlamadým sana, hirbir yerde hiçbir yazda.Düþünüyorum aradan tam on üç yýl geçmiþ.On üç yýl önce içinde uyanan isteðin anýsý saklý duruyor mu sende?
Birden adýný hatýrlamadýðýmý farkettim bu þiiri yazarken, ama terasta çýrpýnan havlunun rengi hâlâ gözlerimin
önünde.
On üç yýl sonra þimdi sevgilimden ayrýldýðým bu derin, bu kavurucu günlerde neden ansýzýn aklýma düþtüðünü sordum kendi kendime.Sonra anladým:
Bir aþk birçok aþktan yapýlýyor ve ayrýlýnmýyor hiçbir seferinde.
Sosyal Medyada Paylaşın: