kapýlar kapalý, dünya buzlu cam uyuþmuþ gözlerimin önünde hayat akýp gidiyor hiç kýmýldamadan
ikimizin yerine dinliyorum sevdiðin þarkýlarý siyah tiþörtünü giyiyorum yatarken gömleklerini, kazaklarýný, kokunu senin rüyalarýný görüyorum ölür gibi uyurken gün boyu elimde kahve fincaný
kapýyý açmýyorum telefonlara çýkmýyorum baþýný bekliyorum geleceði olmayan hatýralarýn
Sevgilim, yetimim benim, nasýl da kayýtsýz gülüyorsun hayata öldüðünden haberi yok fotoðraflarýnýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murathan Mungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.