LAVANTA

Ordadýr
yazýn eskittiði otlar arasýnda
uzakta bir nehrin gürültüsünü kazar
masmavi usturalar abanoz aðacýna

Ordadýr
uyuyan bir namlunun sessizliðiyle
günün sabahlýðýnda
dudaklarýnýn arasýnda bir ot, bir ýslýk
iz býrakmaz sisler gibi geçer aðaçlarýn arasýndan
varýr kendini derinleþtiren uçurumlara

Ordadýr, bir devin tavþan uykusunda
aklýnda kýmýldanan otlar, aðaçlar
düþünü düþürdüðü sular
yüzünü býraktýðý sular
almamýþ zaman kalmýþ kireç altýnda
çelimsiz bir kabuk baþlamýþ yürek yarasý
ki ne zaman çarþýlara çýksa silahsýz
onu vururlar
göðsünde siyah bir yýldýzla
kalbinde kuruyan bataklýk
kýrlara yakýn durur, yanýk kokulara

serin çiy vakti çimenlerle konuþur
ne zamandýr çýkmýyor sokaklar açýk artýrýma
ýssýz bir kil ile gövdesini kateden bir ateþtopu
Kendini sakladýðý sular altýnda
ve son bir kez:
ýþýk ve çamurda kaldý lavanta
Sosyal Medyada Paylaşın: