ayný tünellerden çýkarken yitirdiðimiz düþler birlikte kamaþan gövdelerimiz karanlýktan ýþýða ürperen ten baþka yolcularýný bekliyor þimdi kara saplanmýþ tren ayrýntýlarýn baðýþlamadýðý nabzýmýn vuruþlarý bir baþkasý olarak yaþadýðýn serüvenlerde tedirgin gövdelere yerleþen bukalemundan kalan nem korktum ve kaçtým alabildiðine kara saplanmýþ trenlerin yolcusu olmaktan; uzak durdum piþmanlýðýn kovanýndaki içe dönük kurþunlardan mezatlarda daðýttým neyim var neyim yoksa unutuþla örtüldü belleðimin eteklerinde sönen yanardað her seferinde erteliyordum büyük vazgeçiþi bilet deðiþtirmekle oysa hiçbir yolculuk taþýmýyordu beni hiç bir yere baþka yolcular deðildi bekletilen,yolcular baþkalaþýyordu saplanmýþ trenlerse ayný tünellerde ilk karý bekliyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murathan Mungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.