Daha az seviyorum seni.. Giderek daha az.. Unutur gibi seviyorum.. Azala azala.. Aramýzdaki uzaklýðýn karanlýðýnda..
Geceler kýsalýp..gündüzler uzuyor öyle olunca.. Daha az seviyorum seni.. Kendini iyileþtiren bir yara gibi.. Daha az.. Ve zamanla..
Sen geceyi tutuyorsun..ben nöbetini.. Uzak dað kýþlalarýnda.. Görmüyoruz birbirimizi.. Usul usul sis iniyor.. Kopmuþ yollara.. Iþýðý hafif..uykusu aðýr koðuþlarda üzerini örtüyorum senin.. Bir çýð gibi büyüyorsun rüyalarýmda.. Sevgilim sevgilim Yýldýzlarý daha büyüktür bazý gecelerin Nöbet kadar yalnýzken öðreneceksin bunu da..
Artýk daha az seviyorum seni.. Unutur gibi..ölür gibi daha az.. Yeniden ödetiyorum kendime Onca aþkýn öðretemediðini.. Kolay deðildi.. Yalnýzca sevgilimi deðil..evladýmý da kaybettim ben.. Kaç acý birden imtihan etti beni.. Bir tek gece vardýr insanýn hayatýnda.. Ömür boyu sürer nöbeti.. Bu da öyleydi.. Ýyi ol.. Sað ol.. Uzak ol.. Ama bir daha görme beni..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murathan Mungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.