mutlu günlerimizdi... deniz tuzu,dövme gül yanýk tarçýn gibiydik rüzgarýn saçlarýmýzý taradýðý yamaçlarda ikimizden bir bayrak dalgalanýrdý birbirine bakan tarihin ve otlarýn arasýnda adý yoktu yaþadýðýmýz þeyin bir boþluk bile deðildi bu onca boþluðun içinde yontulmamýþ birkaç harf taþlar kadar tarihe kefil günler gibi düþünülmeden akýp giden otlarýn gölgesindeki gece kadar derin ay ýþýðýydý her þeyi sessizce bütünleyen
bir dönüþ biletiyle kýrýldý gece kýrýldý mevsim kalakaldýk birbirine bakan sunaklarda zehiri giz olan otlar boyverdi kýrýk heykel parçalarý daðýlmýþ ten zaman tarihe geri çekildi kalýntýlarý ne kadar ipucuysa bir antik kentin o kadar biliyoruz nedenlerini ve sonuçlarýný ayrýlýnca adýný aþk koyduðumuz o þeyin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murathan Mungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.